Dit gedicht schreef ik eerder dit jaar voor mijn innerlijke kind, mijn puber.
De grote vraag
Die niemand stelt
Die niemand beantwoordt
Of over vertelt
Die vragen over leven, doel, zijn
Over hoe
In hemelsnaam
Ooit
Hoe
Pijn
Ik weet zoveel meer dan ooit tevoren
Heb zoveel van mijn sprookjes verloren
Is alles dan niet meer waar
Is alles dan gelogen
Heb jij me laten vallen
Heeft de wereld me bedrogen
Ik zal mijn antwoord vinden
Voor mezelf, het leven, universum
Dat ben ik aan mezelf verplicht
Ik heb jouw hulp hard nodig
Je advies, je steun, je licht
Weet dat ik je weg zal duwen
Schreeuwen, gillen, stom
Maar als ik mijn schouders weer laat hangen
Sla jij er dan een arm om?
Jij hoeft mijn antwoorden niet te vinden
Dat is echt mijn eigen quest
Je hoeft niet voor of achter me
Naast me, daar heb ik je nodig
Richting het leven dat mij rest
Bianca Groenewegen